Incipit
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ.
Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine, passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos.
Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam, Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ.
|
Początek
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi.
I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Chwała Tobie Panie, Królu wiecznej chwały.
|
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora}
Ant. Dóminum, Deum nostrum, * Veníte, adorémus.
Ant. Dóminum, Deum nostrum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Dóminum, Deum nostrum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Dóminum, Deum nostrum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Dóminum, Deum nostrum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Dóminum, Deum nostrum, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z Psałterza według okresu}
Ant. Pana Boga naszego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Ant. Pana Boga naszego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Pana Boga naszego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Pana Boga naszego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Pana Boga naszego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Ant. Pana Boga naszego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
|
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Ex more docti mýstico
Servémus hoc jejúnium,
Deno diérum círculo
Ducto quater notíssimo.
Lex et prophétæ prímitus
Hoc prætulérunt, póstmodum
Christus sacrávit, ómnium
Rex atque factor témporum.
Utámur ergo párcius
Verbis, cibis et pótibus,
Somno, jocis, et árctius
Perstémus in custódia.
Vitémus autem péssima,
Quæ súbruunt mentes vagas:
Nullúmque demus cállidi
Hostis locum tyránnidi.
Dicámus omnes cérnui:
Clamémus atque sínguli,
Plorémus ante Júdicem,
Flectámus iram víndicem,
Nostris malis offéndimus
Tuam, Deus, cleméntiam:
Effúnde nobis désuper,
Remíssor, indulgéntiam.
Meménto quod sumus tui,
Licet cadúci, plásmatis:
Ne des honórem nóminis
Tui, precámur, álteri.
Laxa malum, quod fécimus,
Auge bonum, quod póscimus:
Placére quo tandem tibi
Possímus hic, et pérpetim.
Præsta, beáta Trínitas,
Concéde, simplex Únitas,
Ut fructuósa sint tuis
Jejuniórum múnera.
Amen.
|
Hymn {z Psałterza według okresu}
Zwyczajem mistycznym pouczeni,
Zachowujmy ten post,
W okresie przebiegającym
Czterokrotnie po dziesięć dni.
Najpierw uprzedzili go Prawo i Prorocy,
Potem uświęcił Chrystus,
Król i Sprawca
Wszystkich czasów.
Używajmy zatem umiarkowaniej
Słów, pokarmów i napojów,
Snu, żartów i ściślej
Trwajmy w czujności.
Unikajmy jednak grzechów,
Które gubią dusze chwiejne,
Nie dawajmy żadnego miejsca
Przemocy wroga przebiegłego.
Przejednajmy gniew karzący,
Płaczmy przed Sędzią,
Wołajmy kornemi usty,
Wszyscy upadłszy:
Złośćmi naszemi, Boże
Obraziliśmy Twoją dobrotliwość:
Wylej na nas z wysokości,
Wybaczający, zmiłowanie.
Pomnij, żeśmy twojem,
Niestałem wprawdzie, stworzeniem:
Nie daj czci imienia twego,
Prosimy, innemu.
Odpuść nieprawośc, którą popełniliśmy,
Przymnóż dobra, o które prosimy,
Abyśmy w końcu jednak mogli
Podobać się Tobie tutaj i na zawsze.
Spraw, błogosławiona Trójco,
dozwól, istotna Jedności:
By obowiązek postu
Był sługom twoim owocny.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Quia mirabília.
Psalmus 97 [1]
97:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * quia mirabília fecit.
97:1 Salvávit sibi déxtera ejus: * et brácchium sanctum ejus.
97:2 Notum fecit Dóminus salutáre suum: * in conspéctu géntium revelávit justítiam suam.
97:3 Recordátus est misericórdiæ suæ, * et veritátis suæ dómui Israël.
97:3 Vidérunt omnes términi terræ * salutáre Dei nostri.
97:4 Jubiláte Deo, omnis terra: * cantáte, et exsultáte, et psállite.
97:5 Psállite Dómino in cíthara, in cíthara et voce psalmi: * in tubis ductílibus, et voce tubæ córneæ.
97:6 Jubiláte in conspéctu regis Dómini: * moveátur mare, et plenitúdo ejus: orbis terrárum, et qui hábitant in eo.
97:8 Flúmina plaudent manu, simul montes exsultábunt a conspéctu Dómini: * quóniam venit judicáre terram.
97:9 Judicábit orbem terrárum in justítia, * et pópulos in æquitáte.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. For the Lord.
Psalm 97 [1]
97:1 Śpiewajcie Panu pieśń nową: * bo uczynił dziwy.
97:1 Zbawiła sobie prawica jego: * i ramię święte jego.
97:2 Objawił Pan zbawienie swoje: * przed oczyma poganów oznajmił sprawiedliwość swoję.
97:3 Wspomniał na miłosierdzie swoje, * i na prawdę swą domowi Izrael.
97:3 Oglądały wszystkie kraje ziemie * zbawienie Boga naszego.
97:4 Wykrzykajcie Panu, wszystka ziemio: * śpiewajcie a weselcie się, i grajcie.
97:5 Grajcie Panu na cytrze, na cytrze i z głosem Psalmu: * na puzanach i na kornetach głośnych.
97:6 Wykrzykajcie przed oblicznością króla Pana: * niech się wzruszy morze, i pełność jego: okrąg ziemie, i mieszkający na nim.
97:8 Rzeki będą klaskać rękoma, góry społem będą się weselić przed oblicznością Pańską: * bo przyszedł sądzić ziemię.
97:9 Będzie sądził świat w sprawiedliwości, * a narody w prawości.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 98 [2]
98:1 Dóminus regnávit, irascántur pópuli: * qui sedet super Chérubim, moveátur terra.
98:2 Dóminus in Sion magnus: * et excélsus super omnes pópulos.
98:3 Confiteántur nómini tuo magno: quóniam terríbile, et sanctum est: * et honor regis judícium díligit.
98:4 Tu parásti directiónes: * judícium et justítiam in Jacob tu fecísti.
98:5 Exaltáte Dóminum, Deum nostrum, et adoráte scabéllum pedum ejus: * quóniam sanctum est.
98:6 Móyses et Aaron in sacerdótibus ejus: * et Sámuel inter eos, qui ínvocant nomen ejus:
98:6 Invocábant Dóminum, et ipse exaudiébat eos: * in colúmna nubis loquebátur ad eos.
98:7 Custodiébant testimónia ejus, * et præcéptum quod dedit illis.
98:8 Dómine, Deus noster, tu exaudiébas eos: * Deus, tu propítius fuísti eis, et ulcíscens in omnes adinventiónes eórum.
98:9 Exaltáte Dóminum, Deum nostrum, et adoráte in monte sancto ejus: * quóniam sanctus Dóminus, Deus noster.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Quia mirabília fecit Dóminus.
|
Psalm 98 [2]
98:1 Pan królował, niech się gniewają narodowie: * który siedzi na Cherubinach, niech się trzęsie ziemia.
98:2 Pan wielki na Syonie: * i wywyższony nad wszystkie narody.
98:3 Niech wyznawają imieniowi twemu wielkiemu: albowiem straszne i święte jest: * a cześć królewska sąd miłuje.
98:4 Tyś nagotował prostowania: * tyś uczynił sąd i sprawiedliwość w Jakób.
98:5 Wywyższajcie Pana, Boga naszego, a kłaniajcie się podnóżkowi nóg jego: * bo święty jest.
98:6 Mojżesz i Aaron między kapłany jego: * a Samuel między tymi, którzy wzywają imienia jego:
98:6 Wzywali Pana, a on ich wysłuchywał: * w słupie obłokowym mawiał do nich.
98:7 Strzegli świadectw jego, * i przykazania, które im podał.
98:8 Panie, Boże nasz, tyś je wysłuchywał: * Boże, tyś im był miłościw, i mszczący się wszystkich wynalazków ich.
98:9 Wywyższajcie Pana, Boga naszego, i kłaniajcie się górze świętéj jego: * albowiem święty Pan, Bóg nasz.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. For the Lord hath done marvellous things.
|
Ant. Jubiláte. ‡
Psalmus 99 [3]
99:2 Jubiláte ‡ Deo, omnis terra: * servíte Dómino in lætítia.
99:2 Introíte in conspéctu ejus, * in exsultatióne.
99:3 Scitóte quóniam Dóminus ipse est Deus: * ipse fecit nos, et non ipsi nos.
99:4 Pópulus ejus, et oves páscuæ ejus: * introíte portas ejus in confessióne, átria ejus in hymnis: confitémini illi.
99:5 Laudáte nomen ejus: quóniam suávis est Dóminus, in ætérnum misericórdia ejus, * et usque in generatiónem et generatiónem véritas ejus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Sing joyfully.
Psalm 99 [3]
99:2 Wykrzykajcie Bogu, wszystka ziemio: * służcie Panu z weselem.
99:2 Wchódźcie przed obliczności jego, * z radością.
99:3 Wiedzcie, iż Pan sam jest Bóg: * on nas uczynił, a nie my sami siebie.
99:4 Ludu jego, i owce pastwiska jego: * wchódźcie w bramy jego w wyznawaniu, do sieni jego z pieśniami: wyznawajcie mu.
99:5 Chwalcie imię jego: boć słodki jest Pan, na wieki miłosierdzie jego, * i aż od rodzaju do rodzaju prawda jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 100 [4]
100:1 Misericórdiam, et judícium * cantábo tibi, Dómine:
100:2 Psallam, et intéllegam in via immaculáta, * quando vénies ad me.
100:2 Perambulábam in innocéntia cordis mei, * in médio domus meæ.
100:3 Non proponébam ante óculos meos rem injústam: * faciéntes prævaricatiónes odívi.
100:4 Non adhǽsit mihi cor pravum: * declinántem a me malígnum non cognoscébam.
100:5 Detrahéntem secréto próximo suo, * hunc persequébar.
100:5 Supérbo óculo, et insatiábili corde, * cum hoc non edébam.
100:6 Óculi mei ad fidéles terræ ut sédeant mecum: * ámbulans in via immaculáta, hic mihi ministrábat.
100:7 Non habitábit in médio domus meæ qui facit supérbiam: * qui lóquitur iníqua, non diréxit in conspéctu oculórum meórum.
100:8 In matutíno interficiébam omnes peccatóres terræ: * ut dispérderem de civitáte Dómini omnes operántes iniquitátem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Jubiláte Deo omnis terra.
|
Psalm 100 [4]
100:1 Miłosierdzie i sąd * będę śpiewał tobie, Panie:
100:2 Będę śpiewał, a będę rozumiał na drodze niepokalanéj, * kiedy przyjdziesz do mnie.
100:2 Chodziłem w niewinności serca mego, * w pośrodku domu mego.
100:3 Nie kładłem przed oczy swe niesprawiedliwéj rzeczy: * czyniące przewrotności miałem w nienawiści.
100:4 Nie przystało ku mnie serce złośliwe: * odstępującego odemnie złośnika nie znałem.
100:5 Który uwłacza potajemnie bliźniemu swemu, * tegom prześladował.
100:5 Z człowiekiem pysznego oka, a nienasyconego serca, * z tymem nie jadał.
100:6 Oczy moje na wierne na ziemi, aby siadali ze mną: * chodzący drogą niepokalaną, ten mi służył.
100:7 Nie będzie mieszkał w pośród domu mego, który czyni pychę: * który mówi nieprawości, nie miał szczęścia w oczach moich.
100:8 Rano traciłem wszystkie grzeszniki w ziemi: * abym wykorzenił z miasta Pańskiego wszystkie czyniące nieprawość.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Sing joyfully to God, all the earth.
|
Ant. Clamor meus.
Psalmus 101 [5]
101:2 Dómine, exáudi oratiónem meam: * et clamor meus ad te véniat.
101:3 Non avértas fáciem tuam a me: * in quacúmque die tríbulor, inclína ad me aurem tuam.
101:3 In quacúmque die invocávero te, * velóciter exáudi me.
101:4 Quia defecérunt sicut fumus dies mei: * et ossa mea sicut crémium aruérunt.
101:5 Percússus sum ut fænum, et áruit cor meum: * quia oblítus sum comédere panem meum.
101:6 A voce gémitus mei * adhǽsit os meum carni meæ.
101:7 Símilis factus sum pellicáno solitúdinis: * factus sum sicut nyctícorax in domicílio.
101:8 Vigilávi, * et factus sum sicut passer solitárius in tecto.
101:9 Tota die exprobrábant mihi inimíci mei: * et qui laudábant me, advérsum me jurábant.
101:10 Quia cínerem tamquam panem manducábam, * et potum meum cum fletu miscébam.
101:11 A fácie iræ et indignatiónis tuæ: * quia élevans allisísti me.
101:12 Dies mei sicut umbra declinavérunt: * et ego sicut fænum árui.
101:13 Tu autem, Dómine, in ætérnum pérmanes: * et memoriále tuum in generatiónem et generatiónem.
101:14 Tu exsúrgens miseréberis Sion: * quia tempus miseréndi ejus, quia venit tempus.
101:15 Quóniam placuérunt servis tuis lápides ejus: * et terræ ejus miserebúntur.
101:16 Et timébunt gentes nomen tuum, Dómine, * et omnes reges terræ glóriam tuam.
101:17 Quia ædificávit Dóminus Sion: * et vidébitur in glória sua.
101:18 Respéxit in oratiónem humílium: * et non sprevit precem eórum.
101:19 Scribántur hæc in generatióne áltera: * et pópulus, qui creábitur, laudábit Dóminum:
101:20 Quia prospéxit de excélso sancto suo: * Dóminus de cælo in terram aspéxit:
101:21 Ut audíret gémitus compeditórum: * ut sólveret fílios interemptórum:
101:22 Ut annúntient in Sion nomen Dómini: * et laudem ejus in Jerúsalem.
101:23 In conveniéndo pópulos in unum, * et reges ut sérviant Dómino.
101:24 Respóndit ei in via virtútis suæ: * Paucitátem diérum meórum núntia mihi.
101:25 Ne révoces me in dimídio diérum meórum: * in generatiónem et generatiónem anni tui.
101:26 Inítio tu, Dómine, terram fundásti: * et ópera mánuum tuárum sunt cæli.
101:27 Ipsi períbunt, tu autem pérmanes: * et omnes sicut vestiméntum veteráscent.
101:28 Et sicut opertórium mutábis eos, et mutabúntur: * tu autem idem ipse es, et anni tui non defícient.
101:29 Fílii servórum tuórum habitábunt: * et semen eórum in sǽculum dirigétur.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. O God.
Psalm 101 [5]
101:2 Panie, wysłuchaj modlitwę moję: * a wołanie moje niech do ciebie przyjdzie.
101:3 Nie odwracaj oblicza twego odemnie: * któregokolwiek dnia jestem uciśniony, nakłoń ku mnie ucha twego.
101:3 Któregokolwiek dnia wzywać cię będę, * prędko wysłuchaj mię.
101:4 Albowiem ustały jako dym dni moje: * a kości moje jako skwarczki wyschły.
101:5 Zwiądłem jako siano, i wyschło serce moje: * iżem zapomniał pożywać chleba mego.
101:6 Dla głosu wzdychania mojego * przyschły kości moje do ciała mego.
101:7 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy: * i stałem się jako kruk nocny w pustkach.
101:8 Nie spałem, * i stałem się jako wróbel sam jeden na dachu.
101:9 Przez cały dzień urągali mi nieprzyjaciele moi: * a ci, którzy mię chwalili, przeciwko mnie przysięgali.
101:10 Bom popiół jako chleb jadał, * a picie moje mieszałem z płaczem.
101:11 Dla gniewu i popędliwości twojéj: * albowiem podniósłszy, roztrąciłeś mię.
101:12 Dni moje zeszły jako cień: * a jam usechł jako siano.
101:13 Ale ty, Panie, trwasz na wieki: * a pamiątka twoja od rodzaju do rodzaju.
101:14 Ty powstawszy, zmiłujesz się nad Syonem: * boć czas zmiłowania nad nim, bo przyszedł czas.
101:15 Albowiem upodobało się sługom twoim kamienie jego: * a użalą się ziemie jego.
101:16 I będą się narody bały imienia twego, Panie, * i wszyscy królowie ziemscy chwały twojéj.
101:17 Albowiem Pan pobudował Syon: * i okaże się w chwale swojéj.
101:18 Wejrzał na modlitwę poniżonych: * i nie wzgardził ich prośbą.
101:19 Niech to napiszą rodzajowi potomnemu: * a lud, który będzie stworzony, będzie Pana chwalił.
101:20 Albowiem wejrzał z wysokiéj świątnice swojéj: * Pan z nieba na ziemię pojrzał;
101:21 Aby wysłuchał wzdychania więźniów: * aby rozwiązał syny pomordowanych;
101:22 Aby wystawiono imię Pańskie na Syonie: * i chwałę jego w Jeruzalem.
101:23 Gdy się narodowie zbiorą w jedno, * i królowie, aby służyli Panu.
101:24 Odpowiedział mu w drodze mocy swojéj: * Krótkość dni moich objaw mi.
101:25 Nie bierz mię w połowicy dni moich: * lata twoje od wieku do wieku.
101:26 Tyś, Panie, na początku ziemię ugruntował: * a dzieła rąk twoich są niebiosa.
101:27 One poginą; ale ty zostajesz: * i wszystkie jako szata zwietszeją.
101:28 I jako odzienie odmienisz je, i odmienią się: * ale ty tenżeś jest, i lata twoje nie ustaną.
101:29 Synowie sług twoich mieszkać będą: * a nasienie ich na wieki będzie szczęśliwie prowadzone.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 102 [6]
102:1 Bénedic, ánima mea, Dómino: * et ómnia, quæ intra me sunt, nómini sancto ejus.
102:2 Bénedic, ánima mea, Dómino: * et noli oblivísci omnes retributiónes ejus.
102:3 Qui propitiátur ómnibus iniquitátibus tuis: * qui sanat omnes infirmitátes tuas.
102:4 Qui rédimit de intéritu vitam tuam: * qui corónat te in misericórdia et miseratiónibus.
102:5 Qui replet in bonis desidérium tuum: * renovábitur ut áquilæ juvéntus tua:
102:6 Fáciens misericórdias Dóminus: * et judícium ómnibus injúriam patiéntibus.
102:7 Notas fecit vias suas Móysi, * fíliis Israël voluntátes suas.
102:8 Miserátor, et miséricors Dóminus: * longánimis, et multum miséricors.
102:9 Non in perpétuum irascétur: * neque in ætérnum comminábitur.
102:10 Non secúndum peccáta nostra fecit nobis: * neque secúndum iniquitátes nostras retríbuit nobis.
102:11 Quóniam secúndum altitúdinem cæli a terra: * corroborávit misericórdiam suam super timéntes se.
102:12 Quantum distat ortus ab occidénte: * longe fecit a nobis iniquitátes nostras.
102:13 Quómodo miserétur pater filiórum, misértus est Dóminus timéntibus se: * quóniam ipse cognóvit figméntum nostrum.
102:14 Recordátus est quóniam pulvis sumus: * homo, sicut fænum dies ejus, tamquam flos agri sic efflorébit.
102:16 Quóniam spíritus pertransíbit in illo, et non subsístet: * et non cognóscet ámplius locum suum.
102:17 Misericórdia autem Dómini ab ætérno, * et usque in ætérnum super timéntes eum.
102:17 Et justítia illíus in fílios filiórum, * his qui servant testaméntum ejus:
102:18 Et mémores sunt mandatórum ipsíus, * ad faciéndum ea.
102:19 Dóminus in cælo parávit sedem suam: * et regnum ipsíus ómnibus dominábitur.
102:20 Benedícite Dómino, omnes Ángeli ejus: * poténtes virtúte, faciéntes verbum illíus, ad audiéndam vocem sermónum ejus.
102:21 Benedícite Dómino, omnes virtútes ejus: * minístri ejus, qui fácitis voluntátem ejus.
102:22 Benedícite Dómino, ómnia ópera ejus: * in omni loco dominatiónis ejus, bénedic, ánima mea, Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Clamor meus ad te véniat Deus.
|
Psalm 102 [6]
102:1 Błogosław, duszo moja, Panu: * i wszystko, co we mnie jest, imieniowi świętemu jego.
102:2 Błogosław, duszo moja, Panu: * a nie zapamiętywaj wszystkich dobrodziejstw jego.
102:3 Który miłościwie odpuszcza wszystkie nieprawości twoje: * który uzdrawia wszystkie choroby twoje.
102:4 Który odkupuje żywot twój od zatracenia: * który cię koronuje miłosierdziem i litościami.
102:5 Który napełnia dobrami żądzą twoję: * odnowi się, jako orłowa młodość twoja.
102:6 Czyniący miłosierdzie Pan: * i sąd wszystkim krzywdę cierpiącym.
102:7 Oznajmił drogi swe Mojżeszowi, * i wolą swoję synom Izraelskim.
102:8 Litościwy i miłościwy Pan: * długo czekający, a wielce miłosierny.
102:9 Nie na wieki się gniewać będzie: * ani wiecznie grozić będzie.
102:10 Nie według grzechów naszych uczynił nam: * ani według nieprawości naszych oddał nam.
102:11 Albowiem według wysokości nieba od ziemie: * utwierdził miłosierdzie swoje nad tymi, którzy się go boją.
102:12 Jako daleko jest wschód od zachodu: * daleko oddalił od nas nieprawości nasze.
102:13 Jako lituje ojciec synów swoich, zlitował się Pan nad tymi, którzy się go boją: * boć on zna utworzenie nasze.
102:14 Wspomniał, iżechmy proch: * człowiek, jako trawa dni jego, jako kwiat polny, tak okwitnie.
102:16 Albowiem powienie wiatr nań, i nie ostoi się: * i więcéj nie pozna miejsca swego.
102:17 Ale miłosierdzie Pańskie od wieku, * i aż do wieku nad tymi, którzy się go boją.
102:17 I sprawiedliwość jego na syny synów, * tych, którzy chowają Testament jego:
102:18 I pamiętają na przykazania jego, * aby je pełnili.
102:19 Pan na niebie przygotował stolicę swoję: * a królestwo jego nad wszymi panować będzie.
102:20 Błogosławcie Panu, wszyscy Aniołowie jego: * możni w sile, którzy czynicie słowo jego na usłyszenie głosu mów jego.
102:21 Błogosławcie Panu wszystkie wojska jego: * słudzy jego, którzy czynicie wolą jego.
102:22 Błogosławcie Panu wszystkie uczynki jego: * na wszelkiem miejscu panowania jego, błogosław, duszo moja, Panu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. O God let my cry come unto Thee.
|
Ant. Bénedic. ‡
Psalmus 103 [7]
103:1 Bénedic, ‡ ánima mea, Dómino: * Dómine, Deus meus, magnificátus es veheménter.
103:1 Confessiónem, et decórem induísti: * amíctus lúmine sicut vestiménto:
103:2 Exténdens cælum sicut pellem: * qui tegis aquis superióra ejus.
103:3 Qui ponis nubem ascénsum tuum: * qui ámbulas super pennas ventórum.
103:4 Qui facis ángelos tuos, spíritus: * et minístros tuos ignem uréntem.
103:5 Qui fundásti terram super stabilitátem suam: * non inclinábitur in sǽculum sǽculi.
103:6 Abýssus, sicut vestiméntum, amíctus ejus: * super montes stabunt aquæ.
103:7 Ab increpatióne tua fúgient: * a voce tonítrui tui formidábunt.
103:8 Ascéndunt montes: et descéndunt campi * in locum, quem fundásti eis.
103:9 Términum posuísti, quem non transgrediéntur: * neque converténtur operíre terram.
103:10 Qui emíttis fontes in convállibus: * inter médium móntium pertransíbunt aquæ.
103:11 Potábunt omnes béstiæ agri: * exspectábunt ónagri in siti sua.
103:12 Super ea vólucres cæli habitábunt: * de médio petrárum dabunt voces.
103:13 Rigans montes de superióribus suis: * de fructu óperum tuórum satiábitur terra:
103:14 Prodúcens fænum juméntis, * et herbam servitúti hóminum:
103:14 Ut edúcas panem de terra: * et vinum lætíficet cor hóminis:
103:15 Ut exhílaret fáciem in óleo: * et panis cor hóminis confírmet.
103:16 Saturabúntur ligna campi, et cedri Líbani, quas plantávit: * illic pásseres nidificábunt.
103:17 Heródii domus dux est eórum: * montes excélsi cervis: petra refúgium herináciis.
103:19 Fecit lunam in témpora: * sol cognóvit occásum suum.
103:20 Posuísti ténebras, et facta est nox: * in ipsa pertransíbunt omnes béstiæ silvæ.
103:21 Cátuli leónum rugiéntes, ut rápiant, * et quǽrant a Deo escam sibi.
103:22 Ortus est sol, et congregáti sunt: * et in cubílibus suis collocabúntur.
103:23 Exíbit homo ad opus suum: * et ad operatiónem suam usque ad vésperum.
103:24 Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine! * ómnia in sapiéntia fecísti: impléta est terra possessióne tua.
103:25 Hoc mare magnum, et spatiósum mánibus: * illic reptília, quorum non est númerus.
103:26 Animália pusílla cum magnis: * illic naves pertransíbunt.
103:27 Draco iste, quem formásti ad illudéndum ei: * ómnia a te exspéctant ut des illis escam in témpore.
103:28 Dante te illis, cólligent: * aperiénte te manum tuam, ómnia implebúntur bonitáte.
103:29 Averténte autem te fáciem, turbabúntur: * áuferes spíritum eórum, et defícient, et in púlverem suum reverténtur.
103:30 Emíttes spíritum tuum, et creabúntur: * et renovábis fáciem terræ.
103:31 Sit glória Dómini in sǽculum: * lætábitur Dóminus in opéribus suis:
103:32 Qui réspicit terram, et facit eam trémere: * qui tangit montes, et fúmigant.
103:33 Cantábo Dómino in vita mea: * psallam Deo meo, quámdiu sum.
103:34 Jucúndum sit ei elóquium meum: * ego vero delectábor in Dómino.
103:35 Defíciant peccatóres a terra, et iníqui ita ut non sint: * bénedic, ánima mea, Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Bless the Lord.
Psalm 103 [7]
103:1 Błogosław, duszo moja, Panu: * Panie, Boże mój, bardzoś się wielmożnym okazał.
103:1 Oblokłeś się w wyznanie i ozdobę: * odziany światłością jako szatą.
103:2 Który rozciągasz niebo jako skórę: * który okrywasz wodami wierzch jego.
103:3 Który kładziesz obłoki wstępem twoim: * który chodzisz na skrzydłach wiatrowych.
103:4 Który czynisz Anioły twoje duchy: * i sługi twoje ogień palący.
103:5 Któryś ugruntował ziemię na jéj stałości: * nie nachyli się na wieki wieków.
103:6 Głębokości jako szata odzienie jéj: * nad górami staną wody.
103:7 Na fukanie twoje ucieka: * ulękną się głosu gromu twego.
103:8 Podnoszą się góry: i zniżają pola * na miejsce, któreś im założył.
103:9 Zamierzyłeś kres, którego nie przestąpią: * ani się wrócą okryć ziemię.
103:10 Który wypuszczasz źródła po dolinach: * pośrodkiem między górami popłyną wody.
103:11 Będą pić wszystkie zwierzęta polne: * osłowie dzicy czekać będą w pragnieniu swojem.
103:12 Nad nimi mieszkać będą ptaszkowie powietrzni: * z pośrodka skał wydadzą głosy.
103:13 Który pokrapiasz góry z wysokości swoich: * z owocu spraw twoich nasyci się ziemia.
103:14 Który czynisz, że siano rośnie bydłu: * a zioła na posługę człowieczą:
103:14 Abyś wywiódł chleb z ziemie: * aby wino uweseliło serce człowiecze:
103:15 Aby uweselił oblicze oliwą: * a chleb serce człowiecze potwierdził.
103:16 Nasycają się drzewa polne i cedry Libanu, których nasadził: * tam się wróble gnieździć będą.
103:17 Herodyona gniazdo jest wodzem ich: * góry wysokie jeleniom: opoki ucieczka jeżom.
103:19 Uczynił księżyc dla czasów: * słońce poznało zachód swój.
103:20 Przywiodłeś ciemność, i stała się noc: * w nię przechodzić będą wszystkie zwierzęta leśne.
103:21 Szczenięta lwie ryczące, aby porwały, * i szukały od Boga pokarmu sobie.
103:22 Wzeszło słońce, i zgromadzili się: * i w jamach swoich położą się.
103:23 Wynidzie człowiek na robotę swoję: * i na sprawy swoje aż do wieczora.
103:24 Jako wielmożne są, Panie, uczynki twoje! * wszystkoś w mądrości uczynił: napełniona jest ziemia osiadłością twoją.
103:25 To morze wielkie, i szerokie odnogami: * tam płazy, których niemasz liczby.
103:26 Zwierzęta małe z wielkiemi: * tam okręty pływać będą.
103:27 Smok ten, któregoś stworzył ku naigraniu jemu: * wszystkie na cię czekają, abyś im dał pokarm czasu swego.
103:28 Gdy im ty dasz, będą zbierać: * gdy otworzysz rękę twoję, wszystkie się dobrem napełnią.
103:29 Ale gdy ty odwrócisz oblicze, zatrwożą się: * odejmiesz ducha ich, i ustaną, i w proch się swój obrócą.
103:30 Wypuścisz ducha twego, a będą stworzone: * i odnowisz oblicze ziemie.
103:31 Niechajże chwała Pańska będzie na wieki: * będzie się Pan weselił w uczynkach swoich.
103:32 Który patrzy na ziemię, i czyni, że drży: * który tyka gór, i kurzą się.
103:33 Będę śpiewał Panu za żywota mego: * będę grał Bogu memu, póki mię stawa.
103:34 Niech mu będzie wdzięczna wymowa moja: * a ja się rozkocham w Panu.
103:35 Niechaj ustaną grzesznicy z ziemie, a złośnicy tak, że ich nie będzie: * błogosław, duszo moja! Panu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 104 [8]
104:1 Confitémini Dómino, et invocáte nomen ejus: * annuntiáte inter gentes ópera ejus.
104:2 Cantáte ei, et psállite ei: * narráte ómnia mirabília ejus.
104:3 Laudámini in nómine sancto ejus: * lætétur cor quæréntium Dóminum.
104:4 Quǽrite Dóminum, et confirmámini: * quǽrite fáciem ejus semper.
104:5 Mementóte mirabílium ejus, quæ fecit: * prodígia ejus, et judícia oris ejus.
104:6 Semen Ábraham, servi ejus: * fílii Jacob, elécti ejus.
104:7 Ipse Dóminus Deus noster: * in univérsa terra judícia ejus.
104:8 Memor fuit in sǽculum testaménti sui: * verbi, quod mandávit in mille generatiónes:
104:9 Quod dispósuit ad Ábraham: * et juraménti sui ad Isaac:
104:10 Et státuit illud Jacob in præcéptum: * et Israël in testaméntum ætérnum:
104:11 Dicens: Tibi dabo terram Chánaan, * funículum hereditátis vestræ.
104:12 Cum essent número brevi, * paucíssimi et íncolæ ejus:
104:13 Et pertransiérunt de gente in gentem, * et de regno ad pópulum álterum.
104:14 Non relíquit hóminem nocére eis: * et corrípuit pro eis reges.
104:15 Nolíte tángere christos meos: * et in prophétis meis nolíte malignári.
104:16 Et vocávit famem super terram: * et omne firmaméntum panis contrívit.
104:17 Misit ante eos virum: * in servum venúmdatus est Joseph.
104:18 Humiliavérunt in compédibus pedes ejus, ferrum pertránsiit ánimam ejus * donec veníret verbum ejus.
104:19 Elóquium Dómini inflammávit eum: * misit rex, et solvit eum; princeps populórum, et dimísit eum.
104:21 Constítuit eum dóminum domus suæ: * et príncipem omnis possessiónis suæ:
104:22 Ut erudíret príncipes ejus sicut semetípsum: * et senes ejus prudéntiam docéret.
104:23 Et intrávit Israël in Ægýptum: * et Jacob áccola fuit in terra Cham.
104:24 Et auxit pópulum suum veheménter: * et firmávit eum super inimícos ejus.
104:25 Convértit cor eórum ut odírent pópulum ejus: * et dolum fácerent in servos ejus.
104:26 Misit Móysen, servum suum: * Aaron, quem elégit ipsum.
104:27 Pósuit in eis verba signórum suórum: * et prodigiórum in terra Cham.
104:28 Misit ténebras, et obscurávit: * et non exacerbávit sermónes suos.
104:29 Convértit aquas eórum in sánguinem: * et occídit pisces eórum.
104:30 Édidit terra eórum ranas: * in penetrálibus regum ipsórum.
104:31 Dixit, et venit cœnomyía: * et cínifes in ómnibus fínibus eórum.
104:32 Pósuit plúvias eórum grándinem: * ignem comburéntem in terra ipsórum.
104:33 Et percússit víneas eórum, et ficúlneas eórum: * et contrívit lignum fínium eórum.
104:34 Dixit, et venit locústa, et bruchus, * cujus non erat númerus:
104:35 Et comédit omne fænum in terra eórum: * et comédit omnem fructum terræ eórum.
104:36 Et percússit omne primogénitum in terra eórum: * primítias omnis labóris eórum.
104:37 Et edúxit eos cum argénto et auro: * et non erat in tríbubus eórum infírmus.
104:38 Lætáta est Ægýptus in profectióne eórum: * quia incúbuit timor eórum super eos.
104:39 Expándit nubem in protectiónem eórum: * et ignem ut lucéret eis per noctem.
104:40 Petiérunt, et venit cotúrnix: * et pane cæli saturávit eos.
104:41 Dirúpit petram et fluxérunt aquæ: * abiérunt in sicco flúmina;
104:42 Quóniam memor fuit verbi sancti sui: * quod hábuit ad Ábraham, púerum suum.
104:43 Et edúxit pópulum suum in exsultatióne, * et eléctos suos in lætítia.
104:44 Et dedit illis regiónes géntium: * et labóres populórum possedérunt:
104:45 Ut custódiant justificatiónes ejus, * et legem ejus requírant.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Bénedic ánima mea Dómino.
|
Psalm 104 [8]
104:1 Wyznawajcie Panu, i wzywajcie imienia jego: * opowiadajcie między pogany sprawy jego.
104:2 Śpiewajcie mu, i grajcie mu: * oznajmiajcie wszystkie dziwy jego.
104:3 Chlubcie się w imieniu świętem jego: * niech się weseli serce szukających Pana.
104:4 Szukajcie Pana, a bądźcie umocnieni: * szukajcie oblicza jego zawsze.
104:5 Pamiętajcie na dziwy jego, które uczynił: * na cuda jego, i sądy ust jego.
104:6 Nasienie Abrahamowe, słudzy jego: * synowie Jakóbowi, wybrani jego!
104:7 Onci Pan, Bóg nasz: * po wszystkiéj ziemi sądy jego.
104:8 Pamiętał wiecznie na Testament swój: * na słowo, które przykazał na tysiąc narodów.
104:9 Które postanowił z Abrahamem: * i na przysięgę swą z Izaakiem.
104:10 I postanowił ją Jakóbowi za przykazanie: * a Izraelowi za Testament wieczny,
104:11 Mówiąc: Tobie dam ziemię Chanaan, * sznur dziedzictwa waszego.
104:12 Gdy byli w małéj liczbie, * bardzo trocha, i obywatele ich:
104:13 I przechodzili od narodu do narodu, * i z królestwa do innego ludu:
104:14 Nie dopuścił im krzywdy czynić człowiekowi: * i pokarał dla nich króle.
104:15 Nie tykajcie pomazańców moich: * a na proroki moje nie bądźcie złośliwymi.
104:16 I zawołał głodu na ziemię: * i skruszył wszystko posilenie chleba.
104:17 Posłał przed nimi męża: * za niewolnika przedan jest Józeph.
104:18 Poniżyli w pętach nogi jego, żelazo przeszło duszę jego * aż przyszło słowo jego.
104:19 Mówienie Pańskie zapaliło go: * posłał król, i rozwiązał go; Pan ludu, i wypuścił go.
104:21 Postanowił go panem domu swego: * i książęciem wszystkiéj dzierżawy swojéj.
104:22 Aby ćwiczył książętą jego jako siebie samego: * a starce jego mądrości nauczył.
104:23 I wszedł Izrael do Egiptu: * i Jakób był obywatelem w ziemi Cham.
104:24 I rozmnożył lud swój bardzo: * i zmocnił go nad nieprzyjacioły jego.
104:25 Odmienił serce ich, aby nienawidzieli ludu jego: * i czynili zdrady nad sługami jego.
104:26 Posłał Mojżesza, sługę swego: * Aarona, którego obrał.
104:27 Położył w nich słowa znaków swoich: * i cudów w ziemi Cham.
104:28 Puścił ciemności i zaćmił: * i nie uprzykrzył słów swoich.
104:29 Obrócił wody ich w krew: * a ryby ich pomorzył.
104:30 Zrodziła ziemia ich żaby * w pokojach królów ich.
104:31 Rozkazał, i przyszła rozmaita mucha: * i mszyce we wszystkich granicach ich.
104:32 Uczynił dżdże ich gradem: * i ogień palący na ich ziemi.
104:33 I potłukł winnice ich i figi ich: * i pokruszył drzewa w ich granicach.
104:34 Rzekł, i przyszła szarańcza, i chrząszcz, * któremu nie było liczby:
104:35 I pojadł wszystkę trawę w ich ziemi: * i pojadł wszystek owoc ziemie ich.
104:36 I pobił wszystkie pierworodne w ziemi ich: * pierwiastki wszelkiéj prace ich.
104:37 I wyprowadził je ze śrebrem i złotem: * a nie był między ich pokoleniem chory.
104:38 Radował się Egipt z wyjścia ich: * bo był przyszedł na nie strach ich.
104:39 Rozciągnął obłok na okrycie ich: * a ogień, aby im świecił w nocy.
104:40 Żądali i przyleciała przepiórka: * i chlebem niebieskim nasycił je.
104:41 Rozszczepił opokę, i wypłynęły wody: * płynęły rzeki na suszy.
104:42 Albowiem pomniał na słowo święte swoje: * które miał do Abrahama, sługi swego.
104:43 I wywiódł lud swój z weselem, * a wybrane swe z radością.
104:44 I dał im krainy poganów: * a roboty narodów posiedli:
104:45 Aby przestrzegali usprawiedliwienia jego, * i o zakonie jego się badali.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Bless the Lord O my soul.
|
Ant. Vísita nos.
Psalmus 105 [9]
105:1 Confitémini Dómino, quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
105:2 Quis loquétur poténtias Dómini, * audítas fáciet omnes laudes ejus?
105:3 Beáti, qui custódiunt judícium, * et fáciunt justítiam in omni témpore.
105:4 Meménto nostri, Dómine, in beneplácito pópuli tui: * vísita nos in salutári tuo:
105:5 Ad vidéndum in bonitáte electórum tuórum, ad lætándum in lætítia gentis tuæ: * ut laudéris cum hereditáte tua.
105:6 Peccávimus cum pátribus nostris: * injúste égimus, iniquitátem fécimus.
105:7 Patres nostri in Ægýpto non intellexérunt mirabília tua: * non fuérunt mémores multitúdinis misericórdiæ tuæ.
105:7 Et irritavérunt ascendéntes in mare, * Mare Rubrum.
105:8 Et salvávit eos propter nomen suum: * ut notam fáceret poténtiam suam.
105:9 Et incrépuit Mare Rubrum, et exsiccátum est, * et dedúxit eos in abýssis sicut in desérto.
105:10 Et salvávit eos de manu odiéntium: * et redémit eos de manu inimíci.
105:11 Et opéruit aqua tribulántes eos: * unus ex eis non remánsit.
105:12 Et credidérunt verbis ejus: * et laudavérunt laudem ejus.
105:13 Cito fecérunt, oblíti sunt óperum ejus: * et non sustinuérunt consílium ejus.
105:14 Et concupiérunt concupiscéntiam in desérto: * et tentavérunt Deum in inaquóso.
105:15 Et dedit eis petitiónem ipsórum: * et misit saturitátem in ánimas eórum.
105:16 Et irritavérunt Móysen in castris: * Aaron, sanctum Dómini.
105:17 Apérta est terra, et deglutívit Dathan: * et opéruit super congregatiónem Abíron.
105:18 Et exársit ignis in synagóga eórum * flamma combússit peccatóres.
105:19 Et fecérunt vítulum in Horeb * et adoravérunt scúlptile.
105:20 Et mutavérunt glóriam suam * in similitúdinem vítuli comedéntis fænum.
105:21 Oblíti sunt Deum, qui salvávit eos, * qui fecit magnália in Ægýpto, mirabília in terra Cham: terribília in Mari Rubro.
105:23 Et dixit ut dispérderet eos: * si non Móyses, eléctus ejus, stetísset in confractióne in conspéctu ejus:
105:24 Ut avérteret iram ejus ne dispérderet eos: * et pro níhilo habuérunt terram desiderábilem:
105:25 Non credidérunt verbo ejus, et murmuravérunt in tabernáculis suis: * non exaudiérunt vocem Dómini.
105:26 Et elevávit manum suam super eos: * ut prostérneret eos in desérto:
105:27 Et ut deíceret semen eórum in natiónibus: * et dispérgeret eos in regiónibus.
105:28 Et initiáti sunt Beélphegor: * et comedérunt sacrifícia mortuórum.
105:29 Et irritavérunt eum in adinventiónibus suis: * et multiplicáta est in eis ruína.
105:30 Et stetit Phínees, et placávit: * et cessávit quassátio.
105:31 Et reputátum est ei in justítiam: * in generatiónem et generatiónem usque in sempitérnum.
105:32 Et irritavérunt eum ad aquas contradictiónis: * et vexátus est Móyses propter eos: quia exacerbavérunt spíritum ejus.
105:33 Et distínxit in lábiis suis: * non disperdidérunt gentes, quas dixit Dóminus illis.
105:35 Et commísti sunt inter gentes, et didicérunt ópera eórum: et serviérunt sculptílibus eórum: * et factum est illis in scándalum.
105:37 Et immolavérunt fílios suos, * et fílias suas dæmóniis.
105:38 Et effudérunt sánguinem innocéntem: * sánguinem filiórum suórum et filiárum suárum, quas sacrificavérunt sculptílibus Chánaan.
105:39 Et infécta est terra in sanguínibus, et contamináta est in opéribus eórum: * et fornicáti sunt in adinventiónibus suis.
105:40 Et irátus est furóre Dóminus in pópulum suum: * et abominátus est hereditátem suam.
105:41 Et trádidit eos in manus géntium: * et domináti sunt eórum qui odérunt eos.
105:42 Et tribulavérunt eos inimíci eórum, et humiliáti sunt sub mánibus eórum: * sæpe liberávit eos.
105:43 Ipsi autem exacerbavérunt eum in consílio suo: * et humiliáti sunt in iniquitátibus suis.
105:44 Et vidit, cum tribularéntur: * et audívit oratiónem eórum.
105:45 Et memor fuit testaménti sui: * et pœnítuit eum secúndum multitúdinem misericórdiæ suæ.
105:46 Et dedit eos in misericórdias * in conspéctu ómnium qui céperant eos.
105:47 Salvos nos fac, Dómine, Deus noster: * et cóngrega nos de natiónibus:
105:47 Ut confiteámur nómini sancto tuo: * et gloriémur in laude tua.
105:48 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, a sǽculo et usque in sǽculum: * et dicet omnis pópulus: Fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Visit us.
Psalm 105 [9]
105:1 Wyznawajcie Panu, boć dobry: * na wieki miłosierdzie jego.
105:2 Któż wysławi możności Pańskie, * da w posłuch wszystkie chwały jego?
105:3 Błogosławieni, którzy strzegą sądu, * a czynią sprawiedliwość na każdy czas.
105:4 Wspomnij na nas, Panie, w upodobaniu ludu twego: * nawiedź nas przez zbawienie twoje:
105:5 Abyśmy oglądali dobra wybranych twoich, i rozweselili się weselem ludu twego: * abyś był pochwalon z dziedzictwem twojem.
105:6 Zgrzeszyliśmyć z ojcy naszymi: * niesprawiedliwieśmy czynili, nieprawość popełnili.
105:7 Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli dziwów twoich: * nie pamiętali na wielkość miłosierdzia twego.
105:7 I draźnili, gdy wstępowali w morze, * w morze Czerwone.
105:8 I wybawił je dla imienia swego: * aby okazał możność swoję.
105:9 I sfukał morze Czerwone i wyschnęło: * i przewiódł je przez głębokości jako przez puszczą.
105:10 I wybawił je z ręki tych, którzy ich nienawidzieli, * i wykupił je z ręki nieprzyjacielskiéj.
105:11 I okryła woda te, którzy ich ciążyli: * jeden z nich nie został.
105:12 I uwierzyli słowom jego: * i wysławiali chwałę jego.
105:13 Prędko odprawili: zapomnieli uczynków jego: * a nie czekali rady jego.
105:14 I byli zjęci chciwością na puszczy: * i kusili Boga na miejscu bezwodnem.
105:15 I dał im prośbę ich: * i przepuścił nasycenie na dusze ich.
105:16 I rozdraźnili Mojżesza w obozie: * Aarona, świętego Pańskiego.
105:17 Otworzyła się ziemia, i pożarła Dathana: * i okryła zbór Abironów.
105:18 I zapalił się ogień w ich zborze * płomień popalił grzeszniki.
105:19 I uczynili cielca przy Horeb * i kłaniali się rycinie.
105:20 I przemienili chwałę swą * w podobieństwo cielca, jedzącego trawę.
105:21 Zapomnieli Boga, który je zbawił: * który czynił wielkie rzeczy w Egipcie, dziwy w ziemi Cham: straszne rzeczy na Czerwonem morzu.
105:23 I rzekł, że je miał wytracić: * by był Mojżesz, wybrany jego, nie zastawił się w przełomieniu przed oczyma jego:
105:24 Aby był odwrócił gniew jego, żeby ich nie wytracał: * i za nic sobie nie mieli ziemie pożądliwéj:
105:25 Nie wierzyli słowu jego, i szemrali w namiotach swoich: * nie słuchali głosu Pańskiego.
105:26 I podniósł rękę swoję na nie: * aby je położył na puszczy:
105:27 A żeby porzucił nasienie ich między narody: * i rozproszył je po ziemiach.
105:28 I poświęcili się Beel-Phegorowi: * i jedli ofiary umarłych.
105:29 I wzruszyli go ku gniewu wynalazkami swemi: * i stał się w nich większy upadek.
105:30 I stanął Phinees i ubłagał: * i przestała porażka.
105:31 I poczytano mu ku sprawiedliwości: * od narodu do narodu aż na wieki.
105:32 I wzruszyli go ku gniewu u wód sprzeciwieństwa: * i utrapiony był Mojżesz dla nich: że rozdrażnili ducha jego.
105:33 I wyraził usty swemi: * nie wygładzili poganów, o które im był Pan rzekł.
105:35 I pomieszali się z pogany, i nauczyli się uczynków ich: i służyli rycinom ich: * i stało się im na upad.
105:37 I ofiarowali syny swoje, * i córki swoje czartom.
105:38 I wylewali krew niewinną: * krew synów swoich, i córek swoich, które ofiarowali rycinom Chananejskim.
105:39 I splugawiona była ziemia krwiami, i zeszpecona ich uczynkami: * i cudzołożyli w wynalazkach swoich.
105:40 I rozgniewał się Pan zapalczywością przeciw ludowi swemu: * i obrzydził sobie dziedzictwo swoje.
105:41 I podał je w ręce poganom: * i panowali nad nimi, którzy je mieli w nienawiści.
105:42 I ciążyli je nieprzyjaciele ich, i byli uniżeni pod rękami ich: * często je wybawiał.
105:43 Ale oni do gniewu go przywodzili radami swemi: * i poniżeni byli dla nieprawości swoich.
105:44 I widział, kiedy byli uciśnieni: * i wysłuchał ich modlitwę.
105:45 I wspomniał na Testament swój: * i żal mu było według wielkości miłosierdzia swego.
105:46 I dał je na miłosierdzie * przed oczyma wszystkich, którzy je byli poimali.
105:47 Wybawże nas, Panie, Boże nasz: * a zgromadź nas z narodów:
105:47 Abyśmy wyznawali imieniowi twemu świętemu: * a chlubili się w chwale twojéj.
105:48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku aż na wieki: * a niechaj rzecze wszystek lud: Stań się, stań się.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 106 [10]
106:1 Confitémini Dómino quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
106:2 Dicant qui redémpti sunt a Dómino, quos redémit de manu inimíci: * et de regiónibus congregávit eos:
106:3 A solis ortu, et occásu: * ab aquilóne, et mari.
106:4 Erravérunt in solitúdine in inaquóso: * viam civitátis habitáculi non invenérunt.
106:5 Esuriéntes, et sitiéntes: * ánima eórum in ipsis defécit.
106:6 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum erípuit eos.
106:7 Et dedúxit eos in viam rectam: * ut irent in civitátem habitatiónis.
106:8 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:9 Quia satiávit ánimam inánem: * et ánimam esuriéntem satiávit bonis.
106:10 Sedéntes in ténebris, et umbra mortis: * vinctos in mendicitáte et ferro.
106:11 Quia exacerbavérunt elóquia Dei: * et consílium Altíssimi irritavérunt.
106:12 Et humiliátum est in labóribus cor eórum: * infirmáti sunt, nec fuit qui adjuváret.
106:13 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:14 Et edúxit eos de ténebris, et umbra mortis: * et víncula eórum disrúpit.
106:15 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:16 Quia contrívit portas ǽreas: * et vectes férreos confrégit.
106:17 Suscépit eos de via iniquitátis eórum: * propter injustítias enim suas humiliáti sunt.
106:18 Omnem escam abomináta est ánima eórum: * et appropinquavérunt usque ad portas mortis.
106:19 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:20 Misit verbum suum, et sanávit eos: * et erípuit eos de interitiónibus eórum.
106:21 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:22 Et sacríficent sacrifícium laudis: * et annúntient ópera ejus in exsultatióne.
106:23 Qui descéndunt mare in návibus, * faciéntes operatiónem in aquis multis.
106:24 Ipsi vidérunt ópera Dómini, * et mirabília ejus in profúndo.
106:25 Dixit, et stetit spíritus procéllæ: * et exaltáti sunt fluctus ejus.
106:26 Ascéndunt usque ad cælos, et descéndunt usque ad abýssos: * ánima eórum in malis tabescébat.
106:27 Turbáti sunt, et moti sunt sicut ébrius: * et omnis sapiéntia eórum devoráta est.
106:28 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum edúxit eos.
106:29 Et státuit procéllam ejus in auram: * et siluérunt fluctus ejus.
106:30 Et lætáti sunt quia siluérunt: * et dedúxit eos in portum voluntátis eórum.
106:31 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:32 Et exáltent eum in ecclésia plebis: * et in cáthedra seniórum laudent eum.
106:33 Pósuit flúmina in desértum: * et éxitus aquárum in sitim.
106:34 Terram fructíferam in salsúginem: * a malítia inhabitántium in ea.
106:35 Pósuit desértum in stagna aquárum: * et terram sine aqua in éxitus aquárum.
106:36 Et collocávit illic esuriéntes: * et constituérunt civitátem habitatiónis.
106:37 Et seminavérunt agros, et plantavérunt víneas: * et fecérunt fructum nativitátis.
106:38 Et benedíxit eis, et multiplicáti sunt nimis: * et juménta eórum non minorávit.
106:39 Et pauci facti sunt: * et vexáti sunt a tribulatióne malórum, et dolóre.
106:40 Effúsa est contémptio super príncipes: * et erráre fecit eos in ínvio, et non in via.
106:41 Et adjúvit páuperem de inópia: * et pósuit sicut oves famílias.
106:42 Vidébunt recti, et lætabúntur: * et omnis iníquitas oppilábit os suum.
106:43 Quis sápiens et custódiet hæc? * et intélleget misericórdias Dómini.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Vísita nos Dómine in salutári tuo.
|
Psalm 106 [10]
106:1 Wyznawajcie Panu, bo dobry jest: * bo na wieki miłosierdzie jego.
106:2 Niech powiedzą, którzy są od Pana odkupieni, które wykupił z ręki nieprzyjacielskiéj: * i z krajów zgromadził je:
106:3 Ze wschodu słońca, i z zachodu: * z północy, i od morza.
106:4 Błądzili po puszczy na miejscu bezwodnem: * i nie najdowali drogi do miasta, w któremby mieszkali.
106:5 Łaknącymi i pragnącymi: * dusza ich w nich ustawała.
106:6 I wołali do Pana, gdy uciśnieni byli: * i wyrwał je z ich potrzeb.
106:7 I nawiódł je na prostą drogę: * aby szli do miasta, w któremby mieszkali.
106:8 Niechajże wyznawają Panu miłosierdzia jego: * i cuda jego synom ludzkim;
106:9 Bo nasycił duszę głodną: * a duszę łaknącą dobrami napełnił.
106:10 Siedzące w ciemnościach i w cieniu śmierci: * więźnie w niedostatku i w żelazie;
106:11 Bo się sprzeciwiali słowom Bożym: * i radę Najwyższego rozdraźnili.
106:12 I uniżone było w pracy serce ich: * upadli, a nie był, ktoby ich ratował.
106:13 I wołali do Pana, gdy utrapieni byli: * i wybawił je z ich potrzeb.
106:14 I wywiódł je z ciemności, i z cienia śmierci: * i okowy ich połamał.
106:15 Niechajże wyznawają Panu miłosierdzia jego: * i cuda jego synom ludzkim.
106:16 Przeto, że skruszył drzwi miedziane: * i połamał zapory żelazne.
106:17 Wybawił je z drogi ich nieprawości: * bo dla niesprawiedliwości swoich byli poniżeni.
106:18 Wszelakim pokarmem brzydziła się dusza ich: * i przybliżyli się aż do bram śmierci.
106:19 I wołali do Pana, gdy uciśnieni byli: * i wybawił je z ich potrzeb.
106:20 Zesłał słowo swoje i uzdrowił je: * i wyrwał je od ich zginienia.
106:21 Niechże wyznawają Panu miłosierdzia jego: * i cuda jego synom ludzkim.
106:22 A niech ofiarują ofiarę chwały: * i niech opowiadają uczynki jego z weselem.
106:23 Którzy zstępują na morze w okręciech, * i mają sprawy po wodach wielkich:
106:24 Ci widzieli dzieła Pańskie, * i dziwy jego na głębinie.
106:25 Rzekł, i powstał wiatr burzliwy: * i podniosły się nawałności jego.
106:26 Wstępują aż do nieba, i zstępują aż do przepaści: * dusza ich schła we złéj przygodzie.
106:27 Strwożyli się, i zataczali się jako pijani: * i wszystka ich mądrość pożarta jest.
106:28 I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni: * i wywiódł je z ich potrzeb.
106:29 I obrócił burze jego w ciszą: * i uspokoiły się nawałności jego.
106:30 I uradowali się, że ucichły: * i przyprowadził je do portu woli ich.
106:31 Niech wyznawają Panu miłosierdzia jego: * i cuda jego synom ludzkim.
106:32 I niech go wywyższają w zgromadzeniu ludzi: * a na stolicy starców niech go chwalą.
106:33 Obrócił rzeki w puszczą: * a potoki wód w suszą.
106:34 Ziemię rodzajną w słone pola: * dla złości tych, którzy w niéj mieszkają.
106:35 Obrócił pustynią w jeziora wodne: * a ziemię bezwodną w strumienie wodne.
106:36 I osadził tam łaknące: * i założyli miasto ku mieszkaniu.
106:37 I posiali pola, i nasadzili winnice: * i uczyniły pożytek urodzaju.
106:38 I błogosławił im, i bardzo się rozmnożyli: * i bydła ich nie umniejszył.
106:39 I mało ich zostało: * i udręczeni są od utrapienia złego i od boleści.
106:40 Wylana jest wzgarda na przełożone: * i dopuścił, że błądzili na bezdrożnem miejscu, a nie na drodze.
106:41 I wspomógł ubogiego z niedostatku: * i uczynił jako owce familie.
106:42 Ujrzą sprawiedliwi i weselić się będą: * a wszelka nieprawość zatka usta swoje.
106:43 Któż mądry, a strzedz będzie tego? * a wyrozumie miłosierdzie Pańskie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Visit us with Thy salvation, O Lord.
|
Ant. Confitébor Dómino.
Psalmus 107 [11]
107:2 Parátum cor meum, Deus, parátum cor meum: * cantábo, et psallam in glória mea.
107:3 Exsúrge, glória mea, exsúrge, psaltérium et cíthara: * exsúrgam dilúculo.
107:4 Confitébor tibi in pópulis, Dómine: * et psallam tibi in natiónibus.
107:5 Quia magna est super cælos misericórdia tua: * et usque ad nubes véritas tua:
107:6 Exaltáre super cælos, Deus, et super omnem terram glória tua: * ut liberéntur dilécti tui.
107:7 Salvum fac déxtera tua, et exáudi me: * Deus locútus est in sancto suo:
107:8 Exsultábo, et dívidam Síchimam, * et convállem tabernaculórum dimétiar.
107:9 Meus est Gálaad, et meus est Manásses: * et Éphraim suscéptio cápitis mei.
107:10 Juda rex meus: * Moab lebes spei meæ.
107:10 In Idumǽam exténdam calceaméntum meum: * mihi alienígenæ amíci facti sunt.
107:11 Quis dedúcet me in civitátem munítam? * quis dedúcet me usque in Idumǽam?
107:12 Nonne tu, Deus, qui repulísti nos, * et non exíbis, Deus, in virtútibus nostris?
107:13 Da nobis auxílium de tribulatióne: * quia vana salus hóminis.
107:14 In Deo faciémus virtútem: * et ipse ad níhilum dedúcet inimícos nostros.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. I will greatly praise.
Psalm 107 [11]
107:2 Gotowe serce moje, Boże, gotowe serce moje: * będę śpiewał i grał w chwale mojéj.
107:3 Powstań, chwało moja, powstań, arfo i cytro: * wstanę na świtaniu.
107:4 Będęć wyznawał między ludem, Panie: * a będę tobie śpiewał między narody.
107:5 Albowiem wielkie jest nad niebiosa miłosierdzie twoje: * i aż pod obłoki prawda twoja.
107:6 Wywyższże się nad niebiosa, Boże, a po wszystkiéj ziemi chwała twoja: * aby byli wybawieni umiłowani twoi.
107:7 Wybaw prawicą twoją, a wysłuchaj mię: * Bóg mówił w świątnicy swojéj:
107:8 Rozweselę się, i będę dzielił Sychimę, * i dolinę Namiotów pomierzę.
107:9 Mój jest Galaad, i mój Manasses: * i Ephraim obrona głowy mojéj.
107:10 Juda król mój: * Moab garniec nadzieje mojéj.
107:10 Na Idumeą rozciągnę bót mój: * mnie cudzoziemcy stali się przyjacioły.
107:11 Któż mię doprowadzi do miasta obronnego? * kto mię doprowadzi aż do Idumei?
107:12 Izali nie ty, Boże, któryś nas odrzucił, * i nie wynidziesz, Boże, z wojski naszemi?
107:13 Daj nam ratunek w utrapieniu: * boć omylne wybawienie człowiecze.
107:14 W Bogu uczynimy moc: * a on wniwecz obróci nieprzyjacioły nasze.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 108 [12]
108:2 Deus, laudem meam ne tacúeris: * quia os peccatóris, et os dolósi super me apértum est.
108:3 Locúti sunt advérsum me lingua dolósa, et sermónibus ódii circumdedérunt me: * et expugnavérunt me gratis.
108:4 Pro eo ut me dilígerent, detrahébant mihi: * ego autem orábam.
108:5 Et posuérunt advérsum me mala pro bonis: * et ódium pro dilectióne mea.
108:6 Constítue super eum peccatórem: * et diábolus stet a dextris ejus.
108:7 Cum judicátur, éxeat condemnátus: * et orátio ejus fiat in peccátum.
108:8 Fiant dies ejus pauci: * et episcopátum ejus accípiat alter.
108:9 Fiant fílii ejus órphani: * et uxor ejus vídua.
108:10 Nutántes transferántur fílii ejus, et mendícent: * et eiciántur de habitatiónibus suis.
108:11 Scrutétur fænerátor omnem substántiam ejus: * et dirípiant aliéni labóres ejus.
108:12 Non sit illi adjútor: * nec sit qui misereátur pupíllis ejus.
108:13 Fiant nati ejus in intéritum: * in generatióne una deleátur nomen ejus.
108:14 In memóriam rédeat iníquitas patrum ejus in conspéctu Dómini: * et peccátum matris ejus non deleátur.
108:15 Fiant contra Dóminum semper, et dispéreat de terra memória eórum: * pro eo quod non est recordátus fácere misericórdiam.
108:17 Et persecútus est hóminem ínopem, et mendícum, * et compúnctum corde mortificáre.
108:18 Et diléxit maledictiónem, et véniet ei: * et nóluit benedictiónem, et elongábitur ab eo.
108:18 Et índuit maledictiónem sicut vestiméntum, * et intrávit sicut aqua in interióra ejus, et sicut óleum in óssibus ejus.
108:19 Fiat ei sicut vestiméntum, quo operítur: * et sicut zona, qua semper præcíngitur.
108:20 Hoc opus eórum, qui détrahunt mihi apud Dóminum: * et qui loquúntur mala advérsus ánimam meam.
108:21 Et tu, Dómine, Dómine, fac mecum propter nomen tuum: * quia suávis est misericórdia tua.
108:22 Líbera me quia egénus, et pauper ego sum: * et cor meum conturbátum est intra me.
108:23 Sicut umbra cum declínat, ablátus sum: * et excússus sum sicut locústæ.
108:24 Génua mea infirmáta sunt a jejúnio: * et caro mea immutáta est propter óleum.
108:25 Et ego factus sum oppróbrium illis: * vidérunt me, et movérunt cápita sua.
108:26 Ádjuva me, Dómine, Deus meus: * salvum me fac secúndum misericórdiam tuam.
108:27 Et sciant quia manus tua hæc: * et tu, Dómine, fecísti eam.
108:28 Maledícent illi, et tu benedíces: * qui insúrgunt in me, confundántur: servus autem tuus lætábitur.
108:29 Induántur qui détrahunt mihi, pudóre: * et operiántur sicut diplóide confusióne sua.
108:30 Confitébor Dómino nimis in ore meo: * et in médio multórum laudábo eum.
108:31 Quia ástitit a dextris páuperis, * ut salvam fáceret a persequéntibus ánimam meam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Confitébor Dómino nimis in ore meo.
|
Psalm 108 [12]
108:2 Boże chwały mojéj, nie zamilczaj: * boć usta grzesznika i zdrajce przeciwko mnie się otworzyły.
108:3 Mówili przeciwko mnie językiem zdradliwym, i ogarnęli mię mowami nienawistnemi: * i walczyli na mię bez przyczyny.
108:4 Miasto tego, co mię miłować mieli, uwłaczali mi: * a jam się modlił.
108:5 I oddawali mi złem za dobre: * a nienawiścią za miłość moję.
108:6 Postawże nad nim grzesznika: * a djabeł niech stoi po prawicy jego.
108:7 Gdy go sądzą, niech wynidzie potępiony: * a modlitwa jego niech się w grzech obróci.
108:8 Dni jego niechaj będą krótkie: * a biskupstwo jego niechaj weźmie inny.
108:9 Synowie jego niech będą sierotami: * a żona jego wdową.
108:10 Niech się tułający przenoszą synowie jego, a niech żebrzą: * i niech będą wyrzuceni z mieszkania swego.
108:11 Niech szperuje lichwiarz wszystkę majętność jego: * a niech rozchwycą obcy prace jego.
108:12 Niechaj nie ma pomocnika: * a niech nie będzie, ktoby się zlitował nad sierotami jego.
108:13 Dzieci jego niech będą zniszczone: * w jednym rodzie niech zginie imię jego.
108:14 Niech przyjdzie na pamięć przed oczyma Pańskiemi nieprawość ojców jego: * a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.
108:15 Niechaj będą przed Panem zawżdy, a niech wyginie z ziemie pamiątka ich: * przeto, że nie pamiętał czynić miłosierdzia.
108:17 I prześladował człowieka niedostatecznego i żebraka, * a skruszonego na sercu, aby go zamordował.
108:18 I umiłował przeklęctwo, i przyjdzie nań: * i nie chciał błogosławieństwa, a będzie oddalone od niego.
108:18 I oblókł się w przeklęctwo jako w szatę, * i weszło jako woda we wnętrzności jego, a jako oliwa w kości jego.
108:19 Niechże mu będzie jako odzienie, którem się okrywa: * i jako pas, którym się zawżdy opasuje.
108:20 To dzieło tych, którzy mi u Pana uwłaczają: * i którzy źle mówią przeciw duszy mojéj.
108:21 A ty, Panie, Panie, uczyń zemną dla imienia twego: * albowiem słodkie jest miłosierdzie twoje.
108:22 Wyzwól mię, bom ja jest ubogi i nędzny: * i serce me we mnie jest utrapione.
108:23 Przeminąłem jako cień, kiedy schodzi: * i jestem strząśniony jako szarańcza.
108:24 Kolana moje zemdlały od postu: * a ciało moje odmieniło się od oleju.
108:25 A ja stałem się u nich naśmiewiskiem: * patrzali na mię i kiwali głowami swemi.
108:26 Wspomóżże mię, Panie, Boże mój: * zbaw mię według miłosierdzia swego.
108:27 A niech poznają, że to ręka twoja: * a żeś ty, Panie, uczynił ją.
108:28 Oni będą złorzeczyć, a ty racz błogosławić: * którzy powstają przeciwko mnie, niech będą zawstydzeni: a sługa twój będzie się weselił.
108:29 Niechaj będą ci, którzy mi uwłóczą, sromotą obleczeni: * a niech się przyodzieją, jako dwoistym płaszczem, zelżywością swoją.
108:30 Będę bardzo wyznawał Panu usty memi: * a wpośród wiela chwalić go będę:
108:31 Iż on stanął po prawéj stronie ubogiego, * aby wybawił od prześladowców duszę moję.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. I will greatly praise the Lord with my mouth.
|
℣. Scuto circúmdabit te véritas ejus.
℟. Non timébis a timóre noctúrno.
|
℣. Tarczą ogarnie cię prawda jego.
℟. Nie ulękniesz się od strachu nocnego.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 1
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 17:1-9
In illo témpore: Assúmpsit Jesus Petrum, et Jacóbum, et Joánnem fratrem ejus, et duxit illos in montem excélsum seórsum: et transfigurátus est ante eos. Et réliqua.
Homilía sancti Leónis Papæ
Homilia de Transfiguratione Domini
Evangélica lectio, dilectíssimi, quæ per aures córporis interiórem méntium nostrárum pulsávit audítum, ad magni sacraménti nos intellegéntiam vocat: quam, aspiránte grátia Dei, facílius assequémur, si consideratiónem nostram ad ea, quæ paulo supérius sunt narráta, referámus. Salvátor enim humáni géneris Jesus Christus, condens eam fidem, quæ et ímpios ad justítiam, et mórtuos révocat ad vitam, ad hoc discípulos suos doctrínæ mónitis, et óperum miráculis imbuébat, ut idem Christus et Unigénitus Dei, et hóminis Fílius crederétur. Nam unum horum sine áltero non próderat ad salútem: et æquális erat perículi, Dóminum Jesum Christum aut Deum tantúmmodo sine hómine, aut sine Deo solum hóminem credidísse: cum utrúmque esset páriter confiténdum: quia sicut Deo vera humánitas, ita hómini ínerat vera divínitas.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Scíndite corda vestra, et non vestiménta vestra: et convertímini ad Dóminum Deum vestrum:
* Quia benígnus et miséricors est.
℣. Derelínquat ímpius viam suam, et vir iníquus cogitatiónes suas, et revertátur ad Dóminum, et miserébitur ejus.
℟. Quia benígnus et miséricors est.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 1
Czytanie Ewangelii świętej według Mateusza
Mt 17:1-9
Onego czasu: Wziął Jezus Piotra i Jakuba i Jana, brata jego, i zaprowadził ich na górę wysoką na uboczu. I przemienił się przed nimi. I tak dalej.
Homilia św. Leona, Papieża
Homilia o Przemienieniu Pańskim
Najmilsi! Przeczytany ustęp z Ewangelii, budząc przez zewnętrzny zmysł słuchu naszą wewnętrzną świadomość, wzywa nas do zrozumienia wielkiej tajemnicy. Łatwiej je osiągniemy, rozważywszy z pomocą łaski Bożej to, co bezpośrednio przedtem opowiada Ewangelia. Bo Zbawiciel ludzkości, Jezus Chrystus, zakładając taką wiarę, co grzesznych do sprawiedliwości, a zmarłych do życia powołuje, chciał i drogą nauczania, i zdziałanymi cudami przekonać uczniów swoich o tym, że Chrystusa należy uważać i za Jednorodzonego Syna Bożego, i za Człowieczego Syna zarazem. Jedno bez drugiego na nic by się nie zdało w sprawie zbawienia: zarówno szkodliwym byłoby wierzyć, że Pan Jezus Chrystus jest tylko Bogiem, a nie człowiekiem, jak przyjmować, że człowiekiem jest tylko, a nie Bogiem zarazem. Tymczasem jedno i drugie należy wyznawać, ponieważ jest w Nim i przebóstwione człowieczeństwo, i uczłowieczona boskość.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Rozdzierajcie serca wasze, a nie szaty wasze, a nawróćcie się do Pana, Boga waszego:
* Bo dobrotliwy i miłosierny jest.
℣. Niech opuści złośnik drogę swoje, a mąż nieprawy myśli swe, i niech się nawróci do Pana, a zmiłuje się nad nim.
℟. Bo dobrotliwy i miłosierny jest.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio 2
Ad confírmandam ergo hujus fídei salubérrimam cognitiónem interrogáverat discípulos suos Dóminus, inter divérsas aliórum opiniónes quid ipsi de eo créderent, quidve sentírent. Ubi Petrus Apóstolus, per revelatiónem summi Patris corpórea súperans, et humána transcéndens, vidit mentis óculis Fílium Dei vivi, et conféssus est glóriam Deitátis; quia non ad solam respéxit substántiam carnis et sánguinis: tantúmque in hac fídei sublimitáte complácuit, ut beatitúdinis felicitáte donátus, sacram inviolábilis petræ accíperet firmitátem: super quam fundáta Ecclésia, portis ínferi et mortis légibus prævaléret: nec in solvéndis aut ligándis quorumcúmque causis áliud rátum esset in cælis, quam quod Petri sedísset arbítrio.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Frange esuriénti panem tuum, et egénos vagósque induc in domum tuam:
* Tunc erúmpet quasi mane lumen tuum, et anteíbit fáciem tuam justítia tua.
℣. Cum víderis nudum, óperi eum, et carnem tuam ne despéxeris.
℟. Tunc erúmpet quasi mane lumen tuum, et anteíbit fáciem tuam justítia tua.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.
Lekcja 2
Aby tedy umocnić w swoich uczniach panowanie tej tak koniecznej do zbawienia wiary, zagadnął ich Pan, aby się wypowiedzieli – wobec różnych co do tego opinii ludzkich – za kogo oni sami Go mają i co o Nim sądzą. Wtedy Apostoł Piotr, przezwyciężając na podstawie światła od Ojca Niebieskiego ograniczoność zmysłów i czysto ludzkie patrzenie, oczyma ducha dojrzał w Nim Syna Boga żywego. I wyznał swoją wiarę w majestat Bóstwa właśnie dlatego, że sięgał wzrokiem poza postać z ciała i krwi złożoną. A tą niebosiężną wiarą tak przypadł Panu do serca, że obsypany szczęściem błogosławieństwa, otrzymał moc świętej i niezłomnej opoki, pozwalającej zbudowanemu na niej Kościołowi zwycięsko opierać się bramom piekieł i prawom śmierci i wydawać we wszystkich sprawach wyroki, wtedy tylko wiążące lub rozwiązujące w niebie, gdy Piotr zasiada na stolicy sędziowskiej.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Ułam łaknącemu chleba twego, a ubogie i tułające się wprowadź do domu twego.
* Tedy wyniknie jako zaranie światłość twoja, i pójdzie przed obliczem twojem sprawiedliwość twoja.
℣. Gdy ujrzysz nagiego, przyodziej go, a nie gardź ciałem twojem.
℟. Tedy wyniknie jako zaranie światłość twoja, i pójdzie przed obliczem twojem sprawiedliwość twoja.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 3
Hæc autem, dilectíssimi, laudátæ intellegéntiæ celsitúdo instruénda erat de inferióris substántiæ sacraménto: ne apostólica fides ad glóriam confiténdæ in Christo Deitátis evécta, infirmitátis nostræ receptiónem indígnam impassíbili Deo atque incóngruam judicáret: et ita jam in Christo humánam créderet glorificátam esse natúram, ut nec supplício posset áffici, nec morte dissólvi. Et ídeo dicénte Dómino, quod oportéret eum ire Jerosólymam, et multa pati a senióribus et scribis, ac princípibus sacerdótum, et occídi, et tértia die resúrgere: cum beátus Petrus, qui supérno illustrátus lúmine, de ardentíssima Fílii Dei confessióne fervébat, contumélias illusiónum et crudelíssimæ mortis oppróbrium religióso, ut putábat, et líbero fastídio respuísset; benígna a Jesu increpatióne corréptus, et ad cupiditátem participándæ cum eo passiónis animátus est.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Abscóndite eleemósynam in sinu páuperum, et ipsa orábit pro vobis ad Dóminum:
* Quia sicut aqua extínguit ignem, ita eleemósyna extínguit peccátum.
℣. Date eleemósynam, et ecce ómnia munda sunt vobis.
℟. Quia sicut aqua extínguit ignem, ita eleemósyna extínguit peccátum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Quia sicut aqua extínguit ignem, ita eleemósyna extínguit peccátum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 3
To nadprzyrodzone zrozumienie świętego Piotra, co z taką pochwałą się spotkało, trzeba było, najmilsi, uzupełnić objaśnieniem tajemnicy niższej natury Pana. Apostoł wzbił się wiarą do wyznania Bóstwa w Chrystusie. Ale trzeba było go ustrzec od mniemań, jakoby żadną miarą nie dało się pogodzić z Bóstwem – niedostępnym przecież z istoty swej dla cierpień – przyjęcie przezeń na siebie naszej słabej natury, albo też jakoby w Chrystusie natura ludzka była aż tak uwielbioną, że jej ani kaźń nie mogłaby się imać, ani śmierć dotknąć. Dlatego to właśnie – jak czytamy w Ewangelii – począł Pan okazywać uczniom swoim, że potrzeba, aby szedł do Jeruzalem i tam cierpiał wiele od starszych, i uczonych w Piśmie, i przedniejszych kapłanów; i był zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstał. A kiedy święty Piotr, oświecony nadprzyrodzonym światłem i przejęty żarliwym wyznaniem wiary w Syna Bożego, ze szczerym i świętym, jak mniemał, oburzeniem odrzucił samą możliwość zniewag i hańbę okrutnej śmierci, wtedy Chrystus łagodnie go za to skarcił, a jednocześnie zachęcił go do udziału w swoich cierpieniach.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Ukryjcie jałmużnę na łonie ubogich, a ona będzie się wstawiać za wami u Pana:
* Bo jak woda gasi ogień, tak jałmużna gasi grzechy.
℣. Dawajcie jałmużnę, a oto wszystko czystym się stanie.
℟. Bo jak woda gasi ogień, tak jałmużna gasi grzechy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Bo jak woda gasi ogień, tak jałmużna gasi grzechy.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Pópulum tuum, quǽsumus, Dómine, propítius réspice: atque ab eo flagélla tuæ iracúndiæ cleménter avérte.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Wejrzyj, Panie, łaskawie na lud Twój i odwróć odeń miłościwie Oblicze Twej zapalczywości.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
|